Examens, watisdat?

Nog twee weken, en de examens beginnen. Ik moet het de hele dag aanhoren. Stress, dat is wat ik nu zou moeten voelen. In tijdnood, zou ik nu moeten zitten. Paniek, omdat ik nog zoveel moet doen. Wat denk je nu zelf. Ik slaap lekker lang uit, doe duizend en één dutjes, houd me bezig met alle seizoenen van 'Friends' erdoor te jagen en vind dit het perfecte moment om met vrienden af te spreken.

De berg cursussen, die ik nog moet ordenen en waar hopelijk geen papieren op mysterieuze (lees: Jessi’s wanordelijke) wijze zijn verdwenen, liggen onder een mooie laag stof te pronken in mijn kast. Nu ja, pronken kan je het niet noemen. Ze liggen er een zielig hoopje te wezen. Nu ik nog tijd zat heb zou ik er beter eens aan beginnen. Maar dat doe ik niet. En spijt zal ik er van hebben, wanneer ik over twee weken besef dat ik eigenlijk wel in tijdnood zit en de stress en vooral de paniek plots komen opdagen. “Volgend semester maak ik een planning en ga ik mij er aan houden ook!” Goede voornemens, elk jaar opnieuw. Is er al eens iets van in huis gekomen? Zot! Ik ben een egoïst en denk alleen maar aan mijn eigen plezier eerst. De rest is voor later.

En dan nog zit ik tijdens de examens in tijdnood, waardoor ik een stresskonijn word. En toch…ga ik tijdens het studeren treuzelen, af en toe uitslapen (want van leren word je zó moe), dutjes doen en mij af en toe tot een terrasje laten verleiden. Hard leren? Tarara! De nacht voor een examen doorleren? Dat dan weer wel. Maar wat zijn die paar nachtjes in een heel semester vol plezier en vooral katers?

Misschien zou ik mijn cursussen toch maar eens afstoffen en openslaan. Of zou ik toch maar een dutje gaan doen, zodat ik uitgerust (en katerloos) aan de examens kan beginnen. Zware beslissingen. Het leven van een student, het is niet simpel.