't Was één groot circus

Tussen al dat zware *kuch* studeren door heb ik mezelf dit weekend getrakteerd op een uitstapje in mijn eigenste studentenstad Leuven, waarin ik ondertussen reeds 3 jaar met fierheid mag rondhuppelen. Zoals ieder jaar organiseerde de stad een groot evenement: Leuven in scene. Het was net één groot circus. Helaas, door mijn harde studentenleven ben ik dit alles pas in de avond kunnen gaan bewonderen. Bij deze, geen groot verslag (:.

Mijn tochtje is begonnen op het Hogeschoolplein. Al etend aan De Werf - het gezelligste babbel- en knabbelcafé van Leuven - kon ik het begin van de show op het grasplein meepikken. Een ceremoniemeester op stelten die de mensen vroeg gezellig op de grond te komen zitten, het orkest dat enthousiast begon te spelen en een rondje deed over het ganse plein, dames met rare hoepelrokken en een trapeze in het midden van het gezellig ingerichte grasveld. Een dame in een mooi wit kleedje beklom de trapeze en een show vol liefde begon. Een - toch wel - erg knappe jongeman uitte zijn sterke gevoelens en het verhaal eindigde in een spectaculaire trouw, met taart voor iedereen! *Of in ieder geval toch voor wie er op de eerste rijen zat*

Helemaal in de mood heb ik me naar het stadspark begeven, waar verschillende voorstellingen plaatsvonden. Twee gothic buikdanseressen die hun ding deden op dubstep. Of was het nu electro? Ik was in ieder geval heel erg verbaasd!

Petit Bizar, een kleine circustent waar je meteen door werd aangetrokken en plots in de wachtrij belandde. Door plaats tekort ben ik op de allereerste rij beland, op mijn poep op de grond. Gezelliger had ik het me niet kunnen voorstellen! Henry, de zeer grappige explicateur en zijn muzikale assistent Daniel lieten met trots hun muziek-beelden-kunstmachine zien. Een gerestaureerd erfstuk uit 1921. Hun grappige, kinderlijke en muzikale voorstelling liet het kind weer in mij bovenkomen.

Fantasievol, dat was het zeker! Tientallen knopjes, die door een kleine druk verschillende mechanismen lieten draaien. Een wiel roteerde en produceerde aan de hand van draden, wielen, handen, ... allemaal verschillende geluiden, die samen een leuk deuntje vormden. Bij het tonen van een ouderwetse film, verdween Henry plots in het beeld, om na enkele stunts weer van achter het publiek te verschijnen. Muziek, film, humor, nostalgie. Het was er allemaal. En het was hemels mooi.

Ik kwam ogen (en lichamen) te kort om alles te kunnen aanschouwen in het prachtige stadspark. Romantisch kaarslicht, leuke tentjes, een zacht zomers briesje, ... Kortom, het was prachtig en vooral per-fect. Leuven blijft me keer op keer verbazen. Bij deze ben ik weer dat tikkeltje verliefder geworden op deze stad.

Meer info over Leuven in scene vind je hier.

Bij gebrek aan fototoestel die dag heb ik dus niet voor beeldmateriaal kunnen zorgen. Spijtig!