dinsdag 13 november 2012

Kelly en haar groene vingers

Een paar maanden terug schreef ik voor het jongerenmagazine mijnLeuven een artikel rond consuminderen. Ik interviewde de lieve en super enthousiaste la merlette blanche, oftewel Kelly. Ze vertelde me zo een lang en boeiend verhaal. Zo lang, dat ik verschrikkelijk veel moest knippen voor mijn artikel. En dat vond ik jammer. Dus vroeg ik haar of ik haar verhaal mocht brengen, hier op mijn blog. En aangezien je dit nu leest, kan je al raden wat haar antwoord was!


Kelly wie?
Kelly is een nieuwsgierige groene blogster. Samen met haar vriend probeert ze een zo groen en gezond mogelijk leven te leiden. Met haar creatieve vingers, heerlijke kookkunsten en kritische kijk op het leven, weet ze je meteen te overtuigen. Groen is doen. En 't kan nog plezant zijn ook! Ze eet nu al een tijdje suikervrij, heeft shampoo uit haar badkamer gebannen, koopt al een jaar niets meer (en noemt het koopvrijheid) en weet prachtige zelfgemaakte spulletjes tevoorschijn te toveren van achter haar naaimachine.


Ik wilde weten hoe haar genegenheid voor het milieu is ontstaan en stelde haar een paar vragen. Vooral gericht naar het begrip 'consuminderen' natuurlijk.

Wanneer en hoe ben je in aanraking gekomen met consuminderen/bezuinigen?

'Eigenlijk denk ik wel dat ik al heel mijn leven aan het consuminderen ben. Nu ja, vanaf het moment dat ik zelf mijn geld ben moeten gaan 'beheren', rond dertienjarige leeftijd? Ik heb gedurende mijn jeugd altijd paardgereden, had een eigen paard en moest die hobby grotendeels zelf bekostigen. Extraatjes als kleren of cd's of andere dingen die een meisje van mijn leeftijd nodig acht, moest ik ook van mijn eigen zakgeld betalen. Een goede deal, vond ik zelf ook, want zo heb ik de waarde van geld geleerd. Ik was ook niet 'jaloers' op sommige andere kinderen die meteen, zonder ervoor te moeten 'werken', kregen wat ze wilden. Ik vond het de normaalste zaak van de wereld om niet altijd alles meteen te krijgen. Ik denk dat dat mede te wijten is aan mijn zelfstandig karakter. Van jongs af aan wilde ik altijd alles zelf doen. 

Zo'n vier jaar geleden ontdekte ik Low Impact Man, aka Steven Vromman. Ik vermoed dat het via hem was dat ik het begrip consuminderen heb leren kennen. Ik ben zijn blog beginnen lezen, heb zijn boek gelezen, ben eens naar een lezing gegaan en voelde me 'begrepen' en geïnspireerd door hem. Zijn motto is 'meer geluk met minder voetafdruk'. Ik ben zelf iemand die altijd meer van de kleine dingen des levens gehouden heeft, en ik vermoed dat dit ook voor een groot deel te maken heeft met hoe ik mijn jeugd heb doorgebracht. In de zomer ging ik na school zeer vaak naar mijn paard, een boekje liggen lezen in het gras. Soms eens met vrienden erbij, maar meestal waren we met z'n tweetjes: mijn paard en ik. De tijd dat ik doorbracht op mijn paard was fantastisch. Toen leefde ik eigenlijk ook al volgens het principe 'meer geluk met minder voetafdruk'. Al was dat toen niet zo bewust, het was gewoon zo.'


Wanneer heb je besloten zelf aan consuminderen te doen en hoe ben je te werk gegaan?

'Het is niet zo dat ik op een bepaald moment plots van consument naar consuminderaar geëvolueerd ben. Ik ben nooit een typische consument geweest. In het begin van dit jaar heb ik wel besloten om NOG meer op te letten op wat ik koop. Dat kon ook niet eerder, want je kan niet zomaar alleen gaan wonen en niets kopen. Onze ganse uitzet bestaat uit tweedehandsspullen, zelfgemaakte dingen (bijvoorbeeld, keukenhanddoeken zelf gemaakt uit een tafellaken van de kringwinkel, washandjes gemaakt uit een versleten badjas van mijn papa) en indien nieuw zo veel mogelijk ecologisch verantwoorde spullen (grotendeels van bij Kudzu).

Maar eind vorig jaar vond ik dat ik voldoende spullen had en ging ik met mezelf de uitdaging aan om een jaar niets te kopen, behalve eten. Hoe ben ik te werk gegaan? Ik koop gewoon niets meer. Zo simpel. Nu ja, 't is niet voor alles even simpel. Wat ik mezelf toelaat: ruilen, letsen en zelf maken, of 'vervangen indien echt onmogelijk om op een andere manier te bekomen én nogal noodzakelijk om te kunnen leven'.Via LETS ben ik al vaak aan spulletjes geraakt, gratis!'


Waarom vind jij consuminderen belangrijk?

'Ecologische redenen. De aarde wordt al veel te veel onder druk gezet. Ik wil zelf zo weinig mogelijk bijdragen aan de vervuiling van de aarde. Door minder te consumeren, maar ook door anders te consumeren - in die zin dat als ik dan wel spullen koop, ik steeds op zoek ga naar de meest 'propere' variant. Ik heb het langs een kant misschien gemakkelijk, want ik heb zelf geen behoefte aan shoppen. Een bijkomstig voordeel aan consuminderen is het logische gevolg: minder geld uitgeven = meer sparen = nodig als we ooit een huisje willen kopen.

Ik heb de wegwerpmaatschappij ook altijd verachtelijk gevonden. Ik heb nooit aanvaard dat dingen gemaakt worden om weg te gooien. Ik doe mijn best om daar zelf zo weinig mogelijk aan toe te geven, maar als je bijvoorbeeld naar verpakking kijkt... da's echt het moeilijkste om te omzeilen. Heel veel voedingswaren worden in niet-herbruikbaar of biologisch afbreekbaar materiaal verpakt. Onlangs zag ik nog paprika's die elk apart in een plastic zakje verpakt waren. Belachelijk!'


Wat denkt je omgeving over je levensstijl?

'Mijn papa vindt al mijn 'groene' keuzes raar, het verwondert hem dat ik 'zo' ben geworden. maar mijn mama begrijpt mijn keuzes en vertelt me regelmatig met veel enthousiasme dat ze bijvoorbeeld in de kringwinkel iets heeft gevonden. Ook qua omvang van de kleerkast vermoed ik dat zij me grotendeels beïnvloed heeft: weinig kledingstukken, weinig schoenen... Ze draagt ook zelden make-up en zal zichzelf maar zelden iets kopen. Ze is echt het soort moeder die voor anderen leeft en sinds we (de kinderen) niet meer thuis wonen is die karaktereigenschap bewaard gebleven: veel geven, weinig nemen.'

Is het soms niet moeilijk om te consuminderen? 

'Het is een feit dat het meestal gemakkelijker is om gewoon meteen te gaan kopen wat je wilt. Maar consuminderen hoeft niet moeilijk te zijn. Je maakt je regels zo streng als je wilt. Ik denk dat veel afhangt van je motivatie. Waarom wil je consuminderen? Zolang het antwoord op die vraag voor jezelf duidelijk blijft, wordt het niet moeilijk. Als ik het zelf niet meer leuk zou vinden, versoepel ik mijn 'regels', je hebt het helemaal zelf in de hand.
Elke aankoop wordt weloverwogen. Ik heb niet het gevoel dat ik moet inboeten, dat ik dingen mis, dat ik me verplicht voel om te consuminderen. Het is een heel bewuste keuze met een gegronde motivatie.'

Zin in meer? Dan moet je haar blog zeker eens bezoeken.

~♥~

4 opmerkingen:

  1. Misschien een domme vraag, maar het is mij niet duidelijk waarom ze ook shampoo heeft gebannen. Er zijn veel shampoo's op de markt die niet goed zijn voor 't milieu, maar tegenwoordig is er toch ook nieuwe reeks ecologisch verantwoorde shampoo's?
    En, met wat wast ze dan wel haar haar?
    (Ben heel geïntegreerd door het consuminderen, maar het shampooalternatief is mij echt onduidelijk...) :)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Om dat te begrijpen moet je Kelly haar blog lezen :)
      Hier legt ze het uit: http://gedachtesprongetjes.blogspot.be/2011/11/shampoovrijheid-waarom-en-hoe.html

      Verwijderen
    2. Ah, is al een beetje duidelijker! :) (Maar ik blijf toch wel zweren bij mijn shampoo. Lichtjes verslaafd.)

      Verwijderen
  2. Goed artikel Jessi, tof geschreven :)

    BeantwoordenVerwijderen

Voel je vrij een berichtje achter te laten!