donderdag 14 maart 2013

Matapica

Onbewerkte foto van Steffi
Het leven in Suriname gaat veel te snel voorbij. Het is gewoon onmogelijk om te vertellen wat ik allemaal meemaak. Ik kan alvast zeggen dat het een geweldige ervaring is. Ondertussen is Steffi toegekomen en die nam haar vriendin Hannah mee (die ondertussen ook alweer vertrokken is). Met z'n vieren trokken we twee weekends terug naar Matapica. Onze allerliefste taxichauffeur, Chicko, heeft voor ons een mooi prijsje kunnen strikken. Onze eerste trip naar het binnenland. En daar vertel ik maar al te graag over! 

Matapica is een kustgebied in het disctrict Commewijne, niet zo ver van de hoofdstad Paramaribo. Het is een niet zo toeristisch gebied waar zeeschildpadden ieder jaar hun eitjes komen leggen. Deze periode is de beste periode om ze te spotten. Het Matapica-strand ligt aan moerassig gebied. Je moet dus met een korjaal door een duister, toch prachtig moeras varen vooraleer je het strand kan bewonderen. Hierdoor is het er heel rustig, wat perfect is.


Een korjaal bracht ons op zaterdag door een prachtig landschap langs een onder water gelopen katoenplantage. Een tocht van om en beide een uur genietend van pure natuur, prachtig groen, mooie kleurrijke vogels, waterlelies, ... Ik waande me in het paradijs. Uiteindelijk kwamen we aan op onze verblijfplaats. Een klein, prachtig strandje 14km van het Matapica-strand gelegen. Een primitieve verblijfplaats weliswaar. We zouden de nacht doorbrengen in een hangmattenkamp, zonder stromend water. Geweldig! De hangmatten kregen hun plekje, er werd rijkelijk Roti en Bami met kip gegeten en we kregen als snacks nog heerlijke lokale chips. Honger lijden kennen ze hier niet. Ik kom nog rond en gezond terug richting België. Het strand had wel een zee, maar die werd voorafgegaan door een grote vlakte vol klei (modder). Het werd dus pootje baden in de klei, met zachtje voetjes tot gevolg. Een hond liep heel die tijd met haar twee kleintjes achter ons aan. Aan aandacht van die beestjes ook al geen tekort. Na al dat genot, eten en geaai was het tijd om zeeschildpadden te gaan spotten.

Hup, met datzelfde korjaal het moeras in. Met zicht op een prachtige zonsondergang werden we naar Matapica gevoerd. Nog eventjes door een duister moeras en we kwamen toe op het prachtige strand. We moesten nog eventjes wachten tot de zon helemaal onder was en konden ondertussen in alle stilte genieten van het geluid van de golven en de dolfijnen die in de verte af en toe aan de oppervlakte verschenen. Toen de nacht viel, gingen we op pad met onze gids. Zonder licht baanden we ons een weg over het strand. We wilden de zeeschildpadden namelijk niet doen schrikken. Dit resulteerde in heel lang wachten. Op het strand, in alle stilte, genieten van de open sterrenhemel. Ik zag maar liefst twee vallende sterren en staarde me te pletter aan het prachtige uitzicht. Nog nooit heb ik de hemel zo gezien. Uiteindelijk werden er niet één, maar zeker drie broedende zeeschildpadden gespot en zagen we ze ook weer de zee in trekken. Geweldig toch, die natuur! Geduld is hier in Suriname een schone deugd, trouwens. Ik begin het meer en meer te appreciëren.

Dan was het tijd om weer naar het kamp te gaan. Nog eventjes drie kaaimannen gevangen, ze stuk voor stuk vastgehouden, er rijkelijk foto's mee getrokken en ze weer flink laten gaan. Nog wat geknuffeld met de hondjes en dan heerlijk geslapen in mijn hangmat. 's Ochtends konden we nog in alle rust genieten van onze voormiddag en gingen we weer terug naar Paramaribo. Een avontuurlijk weekend dat ik nooit zal vergeten. Ik kan zeggen dat mijn liefde voor Suriname aan het groeien is.

En dan nu mijn overload aan foto's!

matapica2

~♥~

4 opmerkingen:

Voel je vrij een berichtje achter te laten!